خیلی وقته اینجا دیگه درست و حسابی ننوشتم.
دیروز برای روز مادر بعد از یکم چونه زنی با خودم تصمیم گرفتم برای اولین بار توی زندگیم و زندگیش براش یه هدیه خوب بگیرم به مناسبت روز مادر.
دیدم هر چی بخرم یه شبهه ای داره که ممکنه بدردش نخوره! دیگه براش یه کارت هدیه 400 هزار تومانی گرفتم با یه شاخه گل.
حس کردم اینکه مالک یه مقدار پولی باشه که هر جور خودش بخواد بتونه خرجش کنه بهش حس با ارزش بودن بیشتری میده تا خرید چیزهایی که بدردش نخورند و بعد از یه مدت فراموش کنه. البته بهانه ای هم شد که دستش رو ببوسم، کاری که همیشه براش دنبال بهونه هستم و توی حالت عادی روم نمیشه.
البته بهش گوشزد کردم که والو ای رفتی پولو دادی گوجه و خیار و بادمجون خودت میدونیا :)
درباره این سایت